Acht fotografen vertellen over een beeld dat in een verhaal past. Vandaag: memymom. Het Brusselse kunstenaarsduo creëert sinds 1990 scènes die tot een foto leiden. De Botanique toont in de overzichtsexpo ‘Home Game’ een ruime selectie. Nog tot 1 augustus.

Een pad van geel geverfde betonplaten op een strand in een populair Spaans vakantieoord. Het was voor Lisa De Boeck (36) de ideale plek om het T-shirt aan te trekken dat al 14 jaar ongedragen in haar kast lag. ‘I love ME MY MOM’ staat erop. Memymom is de naam van het kunstenaarsduo dat ze sinds 2004 met haar moeder Marilène Coolens (67) vormt. Als regisseurs zetten ze momenten in scène die ze vervolgens fotograferen en nabewerken.

‘Dat gebeurt heel intuïtief, zoals die dag op het strand in Torremolinos’, zegt De Boeck. ‘We waren daar omdat Marilène benieuwd was naar de toeristenbubbel die zich er vormt. En toen zagen we dat gele pad, en dacht ik aan het T-shirt dat ik zonder veel nadenken in mijn koffer had gestopt. Alles kwam samen. Het T-shirt is een parodie op de ‘I love New York’-gadgets en roept vragen op over massatoerisme en adoratie. Het gele pad refereert aan de yellow brick road uit ‘The Wizard of Oz’, een verhaal dat vragen stelt bij de plaats van de ziel in de kapitalistische wereld. Het is een beeld dat goed bij deze tijden past.’

In het land van Oz voert de yellow brick road Dorothy naar de tovenaar, van wie ze antwoorden hoopt te krijgen. Het gele pad van memymom leidt naar een nieuw hoofdstuk, waarin het kunstenaarsduo zijn naam nog meer wil uitspelen. ‘Ik heb er van in het begin in geloofd en heb memymom altijd als een brand gezien. Daarom liet ik destijds dat T-shirt maken. Sinds kort is memymom ook officieel een geregistreerd handelsmerk. Mijn vader, Jo De Boeck, zou trots zijn geweest. Hij was reclamemaker.’

  • Buitenbeentjes

Het Torremolinos-beeld maakt deel uit van ‘Somewhere Under the Rainbow’ (2016-2021), het meest filmische hoofdstuk in de retrospectieve die nog even in de Botanique loopt. Daar hangen ook foto’s van voor memymom een naam werd. Ze zijn gemaakt toen de moeder nog turnles gaf, en de dochter pas vijf was.

‘Het ging allemaal heel natuurlijk’, zegt Coolens. ‘Lisa verkleedde zich, speelde situaties na. Ik fotografeerde ze. En hoewel het nooit mijn bedoeling was er de publiciteit mee op te zoeken - Lisa heeft aangedrongen - werken we nog altijd zo. Al is Lisa intussen niet meer het enige personage. We maken ook scènes met anderen, vaak bevriende acteurs en kunstenaars.’

Alles is ongoing bij memymom. Het kunstenaarsduo werkt niet in reeksen, maar in hoofdstukken, en die zijn niet allemaal afgesloten. Dat ze ook door hun stijl buitenbeentjes in de fotografiewereld zijn, kan hen weinig schelen. ‘Met ouder worden kom je losser van de publieke opinie, of van wat mensen van je verlangen en verwachten. Ik leef graag in ons werk. Het is een wereld waarin ik me goed voel’, zegt De Boeck.

Haar moeder glimlacht en vertelt hoe verbaasd ze was toen iemand haar ooit vroeg waar ze zichzelf in de kunst plaatst. Haar antwoord: ‘We doen wat we doen en stellen ons daar geen vragen over. Is het kunst? Is het fotografie? Het maakt niet uit.’